I. Podstawowym aktem prawnym określającym zasady polskiego probiernictwa jest ustawa z dnia 3 kwietnia 1993 roku Prawo probiercze (Dz.U.Nr 55 poz.249). Zgodnie z tą ustawą wszystkie wyroby z metali szlachetnych, wyprodukowane w kraju oraz sprowadzone z zagranicy, wprowadzone do obrotu handlowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi badania i cechowania w urzędach probierczych. Obowiązek zgłoszenia tych wyrobów do jednego z wymienionych niżej urzędów probierczych spoczywa na producentach lub importerach. Osoby prywatne, wprowadzające do obrotu wyroby z metali szlachetnych nie oznaczone polskimi cechami probierczymi, również muszą je przedtem zgłosić do urzędu probierczego.
II. W zakresie badania i cechowania wyrobów nie obowiązuje właściwość terytorialna: niezależnie od miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub zamieszkania można korzystać z usług dowolnego urzędu. III. Obowiązek do zgłaszania i cechowania nie dotyczy: 1) wyrobów z platyny lub wyrobów ze złota o masie mniejszej niż 1 gram oraz wyrobów ze srebra o masie mniejszej niż 2 gramy, 2) wyrobów dawnego pochodzenia, mających wartość historyczną lub artystyczną, 3) narzędzi i aparatów lub ich części, służących do celów naukowych, leczniczych i przemysłowych, 4) odznak, orderów, odznaczeń państwowych i innych, 5) inkrustacji, 6) monet, chociażby stanowiły części składowe wyrobów z metali szlachetnych, 7) surowców i półfabrykatów oraz złomu, w szczególności bloków, sztab, zlewków, blach, taśm, drutu. Kryteria kwalifikacji wyrobów, o których mowa w punkcie 2 ustalone są przez Prezesa Głównego Urzędu w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki zarządzeniem Nr 6 z dnia 24 lutego 1994 roku (Dziennik Urzędowy Miar i Probiernictwa Nr 3 z 1994 roku, poz.6.). IV. W Polsce obowiązują następujące próby dla wyrobów z metali szlachetnych (ustalone przez Prezesa Głównego Urzędu Miar zarządzeniem Nr 5 z dnia 18 stycznia 1994 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy Prawo probiercze Dziennik Urzędowy Miar i Probiernictwa Nr 3 z 1994 roku, Nr 4 z 1996 roku i Nr 6 z 1997 roku): - dla wyrobów platynowych: 0,950 - dla wyrobów palladowych: 0,850; 0,500 - dla wyrobów złotych: 0,950; 0,750; 0,585; 0,500; 0,375; 0,333 - dla wyrobów srebrnych: 0,925; 0,875; 0,830; 0,800 V. Potwierdzeniem wykonanego w urzędzie probierczym badania jest umieszczenie na zbadanym przedmiocie cechy probierczej. Jeżeli wyrób nie może być ocechowany (np. ze względów technicznych) urzędy probiercze wydają świadectwa badania, które w obrocie handlowym zastępują cechy. VI. Wszystkie wytworzone w kraju wyroby z metali szlachetnych muszą być oznaczone znakiem imiennym wytwórcy. Przed rozpoczęciem działalności produkcyjnej w zakresie metali szlachetnych należy uzgodnić z właściwym terytorialnie Okręgowym Urzędem Probierczym wzór takiego znaku (można zrobić to telefonicznie lub za pośrednictwem najbliższego obwodowego urzędu probierczego), a następnie, po wykonaniu znaku u grawera, należy zgłosić go w tym urzędzie do ewidencji.