Bursztyn w połączeniu ze srebrem jest od wielu lat znakiem rozpoznawczym polskiego złotnictwa. Ze straganów trafił do renomowanych salonów jubilerskich. W zasobach prywatnych i w kolekcjach muzealnych znalazło się wiele wyrobów jubilerskich.
W informacjach portalu internetowego Polska Biżuteria, opracowanego na podstawie materiałów prasowych firm jubilerskich, czytamy: „Szacuje się, że wartość polskiego rynku biżuterii z brylantami to ok. 450 mln zł. Stanowi to ok. 40% całego rynku, który zdominowany jest przez wspomniane 3 firmy jubilerskie” (Apart, W. Kruk, YES przyp. autora). W dalszej części informacji czytamy: „Jak podaje portal Gazety Wyborczej z danych Izby Celnej wynika, że rok temu ze słynnej Antwerpii sprowadzono do Polski diamenty za ok. 8,5 mln zł, zaś z Indii za 2,5 mln zł”.
Producenci biżuterii od połowy lat 90. borykają się z problemem zakupu cennych, naturalnych, fasetowanych kamieni szlachetnych. Duży import tanich kamieni syntetycznych, produktów sztucznych, imitacji oraz niskiej jakości kamieni ozdobnych z krajów Dalekiego Wschodu spowodował nieopłacalność ich szlifowania w kraju.
Niektóre zawody są szczególne. Trudno powiedzieć dlaczego. Ich szczególność nie polega na jakimś wyjątkowym prestiżu ani na tym, że wykonujący je ludzie są szczególnie mądrzy, moralni czy odważni. Warsztatowe sprawności w zupełności wystarczają do tego, żeby być dobrym jubilerem, sprzedawcą czy znawcą bursztynu, jednak aby być rzeczoznawcą w tych dziedzinach, to nie wystarczy. Oprócz sprawności warsztatowych i wiedzy potrzebna jest specyficzna etyka zawodowa, określana mianem profesji. Profesjonalista powinien mieć teoretyczną i praktyczną wiedzę, znaczną autonomię, autorytet i stosunkowo wysoki status społeczny.
W sprawie publikacji „Czy szkolenia gemmologiczne mogą być w Polsce nielegalne?” oraz sprostowania SRJ informuję co następuje: 1. Polskie Towarzystwo Gemmologiczne jako jedyne stowarzyszenie w Polsce posiada akredytację władz oświatowych oraz prowadzi bezpłatne szkolenia gemmologiczne finansowane ze środków UE. 2. Artykuł o szkoleniach został oparty na informacjach otrzymanych przez PTGem z Mazowieckiego Kuratorium Oświaty (pismo z marca 2007 roku, nr 4664-5/07). Podobne pismo otrzymałoby również SRJ gdyby posiadało akredytację władz oświatowych. Treść artykułu, który dotyczy kursów zawodowych a nie działalności gospodarczej, stanowią cytaty w postaci całych akapitów z pisma Mazowieckiego Kuratorium Oświaty. W opinii prawnej wybiórczo i subiektywnie zinterpretowano wybrane fragmenty tekstu pomijając jego istotne fragmenty. W artykule informowałem o wymogach dotyczących kursów zawodowych a nie kilkudniowych szkoleniach prowadzonych w ramach działalności gospodarczej.
